Hello Cambodia!

Het is weer tijd voor een nieuw verslag! Na mijn vorige verslag hebben we Hua Hin (Thailand) en Siem Reap bezocht (Cambodja). Gisteren zijn we aangekomen in de hoofdstad van Cambodja, Phnom Penh. Ik heb dan ook weer een hoop te vertellen! Mijn vorige verslag eindigde ik met de trein naar Hua Hin waar ik op het moment van schrijven van dat verslag in zat. Deze treinrit was trouwens alles behalve comfortabel. We kwamen erachter dat we in de derde klas zaten! Ik wist op een gegeven moment niet meer hoe ik moest zitten en was ontzettend moe. Ik heb mijn tas op mijn knieën gelegd en ben maar voorover gaan liggen. Het ergste was nog dat de maaltijd die ik aan boord had gegeten niet goed was gevallen. Ik voelde me erg draaierig en misselijk met als resultaat dat ik naar het open gedeelte tussen de coupes moest rennen. Al rijdend uit een trein overgeven is best een ervaring kan ik je zeggen, dat doet niet iedereen;) Ik zal jullie de details besparen. Het duurde een paar dagen voor ik mij weer helemaal goed en uitgerust voelde.

In Hua Hin zijn we de dag na aankomst nogmaals langs het treinstation geweest, omdat deze ontzettend mooi is en wij er ’s avonds bij aankomst weinig van hadden gezien. Op het treinstation merkte ik meteen een paar Thaise kinderen op die naar mij lachten. Ik had al snel door wat ze wilden: een foto. Dus ik met die kinderen op de foto, super leuk! Na het bezoek aan het treinstation zijn we naar de floating market gegaan. Deze markt gebouwd op water lag echt in the middle of nowhere. Heel apart om in het droge binnenland ineens een markt gebouwd op water te zien. We hebben er even rondgelopen en wat souvenirs gekocht. Verder hebben we in Hua Hin niet heel veel gedaan en gezien. We waren alle drie nog steeds erg moe van de treinrit. Die dag hebben we eveneens een busticket naar Bangkok geboekt, waarna we door zouden reizen naar Siem Reap (Cambodja). Direct van Hua Hin naar Siem Reap was namelijk veel te ver en werd ook niet aangeboden. De busrit naar Bangkok was overigens eveneens niet heel comfortabel. De airco in de bus stelde namelijk niets voor waardoor het er ontzettend warm was... Maarja het ik maar transport!:) Bij aankomst in Bangkok hebben we voor de volgende dag direct een busticket geboekt naar Siem Reap (Cambodja).

De busrit naar Siem Reap was prima. Er was zelfs een wc aan boord! (Happy me). De grensovergang bij Poipet was erg indrukwekkend. We werden begeleid door een uitstekend Engels sprekende gids. We moesten in een speciaal kantoortje bepaalde formulieren invullen zodat ze een visum in ons paspoort konden maken. Daarna gingen we al lopend de grens over. Ik keek mijn ogen uit. Wat een bedrijvigheid! Grote karren vol groente en fruit werden door 10 tot 15 mannen de grens over gebracht. De sfeer was wat grimmig en chaotisch en ik werd een aantal keer aangesproken door bedelende kinderen die meters met mij mee liepen. Vanaf de grens konden we voor 5 dollar (In Cambodja betalen ze met Amerikaanse dollar of Cambodjaanse Riel) per persoon twee uur reistijd besparen door de reis naar Siem Reap met een taxi voort te zetten. Dit hebben we dan ook gedaan. De taxichauffeur ging tijdens de rit een landweggetje op om even iets te doen bij een bepaald huis. We denken dat het zijn eigen huis was. We maakten dan ook gelijk kennis met het echte Cambodjaanse leven. Het huis was eigenlijk een soort miniboerderij met een grote houten hut op poten, een paar scharrelende kippen en veel zand. Al wachtend in de taxi kwamen er twee kinderen op een scooter voorbij. Volgens mij waren deze kinderen nog geen 12 jaar oud! Bovendien denderde er een grote vrachtwagen met daarbovenop een paar mensen voorbij. Het beeld dat ik van Cambodja had werd door deze stop bevestigd.

De wegen in Cambodja zijn ten opzichte van die in Thailand niet erg goed. Ze zijn vaak onverhard met kuilen en hobbels. Om dit te ontwijken rijdt het verkeer op elkaars weghelft en haalt het elkaar overal in. Wel wordt er veel aan de verbetering van de wegen gewerkt. Ons fijne gevoel bij Cambodja werd onderweg naar Siem Reap even verstoord door een ongeluk tussen twee scooters. Het was donker dus we konden (gelukkig) niet veel zien. Wat ik wel kon zien was dat de twee bestuurders erg ver van elkaar lagen. De klap was dus erg groot geweest. Bovendien zag Ben een grote plas bloed naast het hoofd van de ene bestuurder liggen. Grote kans dat hij toen al was overleden. Het rare was dat de taxichauffeur gewoon normaal door bleef praten met een andere passagier die hij vervoerde. Alsof er niks aan de hand was. Bizar!

De volgende dag hebben we een bezoek gebracht aan de trots van Cambodja: Angkor Wat. Angkor Wat is een van de zeven wereldwonderen en moet je bezocht hebben als je naar Cambodja bent geweest. Angkor Wat is een enorm gebied met heel veel verschillende tempels. We hebben een tuk tuk gehuurd welke ons door het gebied heeft gereden en ons heeft afgezet bij vier verschillende tempels. De hitte maakt een bezoek ontzettend vermoeiend waardoor je na vier tempels aardig kapot bent en Angkor Wat niet in een dag helemaal kunt zien. Voor de kenners: in de Ta Promh tempel is Lara Croft Tomb Raider met Angelina Jolie opgenomen. Deze tempel vecht met de natuur. De wortels van de bomen groeien namelijk over de verschillende stenen muren en gebouwen heen waardoor deze door de grote kracht soms uit elkaar vallen. Het was erg fijn dat de bestuurder van de tuk tuk ons bij de uitgang van iedere tempel stond op te wachten om ons naar de volgende tempel te rijden. Zodra hij ons zag wuifde hij heel vriendelijk. De Cambodjanen zijn echt heel erg attent en aardig! De wilde apen langs de weg in Angkor Wat waren ook erg leuk. Voor een dollar kocht ik een bepaalde soort vrucht die de apen lekker vonden. Dat heb ik geweten! Ze graaiden het meteen uit mijn handen. Gelukkig had ik nog wat over zodat ik de andere apen rustig kon voeren. Wat was dat geweldig! En zo lief! Vooral als zo’n aapje je met zijn schattige oogjes aankijkt en je zijn handjes aan jouw hand voelt als hij het fruit eruit wil halen. Wat een ervaring!

Na de volgende dag lekker uitgeslapen te hebben, hebben we Siem Reap verkend. We hebben een bezoek gebracht aan diverse markten en wat souvenirs gekocht. In een van de winkels zag ik een ketting die ik mogelijk wel zou willen kopen. Maarja, wie om de prijs vraagt zit er eigenlijk al een beetje aan vast. Ze blijven de prijs namelijk net zo lang verlagen tot je geen nee meer kunt zeggen. De vrouw begon met een prijs van 150 dollar voor de ketting en een armband. Ik was niet van plan de ketting en armband daadwerkelijk te kopen, dus ik weigerde ieder ander bedrag omdat ik weg wilde. Uiteindelijk kon ik bij een totaal bedrag van 12 dollar geen nee meer zeggen. De vrouw bleek zelf niet echt blij te zijn met de verkoop. Wat voelde ik me schuldig! Maar hé, ze bleef zelf telkens een lagere prijs aanbieden om mij niet te laten gaan zonder iets te kopen. Toch heb ik mij nog de hele dag de verwende en egoïstische westerling gevoeld. Daarna hebben we een ontzettend grote overdekte markt bezocht. Het leukste gedeelte vond ik het gedeelte waar ze groenten, fruit, vis, vlees en specerijen verkochten. Heel bizar om er hele varkenskoppen,kippen met daarnaast de ingewanden en levende vissen in een bak te zien liggen. Bovendien zie je hier en daar baby’s en oudere mensen op de raarste plekken slapen: van midden in een winkelstalletje tot bovenop de groente tafel. Die avond zijn we naar een diner show geweest. Het woord zegt het al: dineren met een show. Het buffet was heel uitgebreid en de Cambodjaanse dansshow was erg leuk. Prachtig hoe de vrouwen zijn opgemaakt en hoe zij zich zo sierlijk bewegen.

De volgende dag – 6 mei – was het alweer tijd om te vertrekken naar de hoofdstad van Cambodja, Phnom Penh. Deze zeven uur durende busrit ging erg voorspoedig en was comfortabel. We kregen aan boord zelfs een verfrissingsdoekje, water en een snackpakketje met daarin donuts. Tijdens deze rit besefte ik pas echt dat Cambodja wel degelijk anders is dan Thailand. Zoals ik eerder al noemde zijn de wegen in Cambodja veel minder goed en rijdt je vaak op donker rode zandwegen. Bovendien is Cambodja veel armer. De mensen wonen veelal in houten hutten op hoge poten met een hoop troep en wat kippen of koeien op het erf. Ook zijn er meer oude en gammele auto’s in Cambodja. Cambodja is een Toyota Camry land: overal zie je Toyota Camry’s rijden. Bovendien verschilt het klimaat van Cambodja met dat van Thailand. Daar waar het in Thailand niet tot nauwelijks bewolkt is, zijn in Cambodja bepaalde dagdelen bewolkt. Wat betreft de bevolking zit hier ook een verschil in. De Cambodjanen kunnen verbazingwekkend goed Engels! Persoonlijk vind ik de Cambodjanen vriendelijker. Ze lachen veel, maken graag een praatje met je en doen er alles aan om het je naar de zin te maken. Wat mij ook opviel is dat er veel Cambodjanen met kapjes voor hun mond lopen tegen de vieze lucht. Dit heb ook ik geweten. Aan het eind van de dag hebben mijn witte shirts een bruine aanslag van het zand en stof. Ten slotte is Cambodja veel vlakker dan Thailand en voor zover ik het heb gezien is er in Cambodja meer landbouw en veeteelt.

Doordat ik tijdens de busrit naar Phnom Penh duidelijk de armoede zag, vroeg ik mij af waar de Cambodjanen eigenlijk van leven. Waar haalt een doorsnee gezin hun inkomsten vandaan en hoeveel zijn deze inkomsten? Is het van de melk die hun twee koeien geven? Van de eieren die hun kippen leggen? Van de vissen uit de kleine slootjes en meertjes? En dan de mannen die aan de wegen werken. Vanuit wat doen zij dat? Vanuit een bedrijf? De overheid? Werken zij van 9 tot 5? Dit denkende voelde het best raar om in een relatief luxe bus door een dergelijk dorpje met houten hutten te rijden. Ik voelde me verwend en op de een of andere manier ook een beetje schuldig. Al helemaal als die kinderen en oudere mensen je zo aankijken als je voorbij rijdt. Al met al heeft Cambodja mij erg aan het denken gezet. Ik weet zeker dat ik nog meer aan het denken gezet ga worden. Vandaag brengen we namelijk een bezoek aan The Killing Fields. Hier zijn nog niet zo heel lang geleden duizenden Cambodjanen onder het regime van de Rode Khmer op gruwelijke wijze vermoord. In mijn volgende en laatste verslag zal ik daar zeker meer over vertellen.

Na twee dagen Phnom Penh vertrekken we weer naar Bangkok. Na daar eveneens twee dagen te zijn verbleven vliegen we weer terug naar Düsseldorf en is mijn ‘twee werelden’ reis alweer aan zijn einde gekomen. Tot het volgende verslag!