Het einde van een geweldige reis

Vandaag is het dan zover. Om 20.35 uur (15.35 uur Nederlandse tijd) vliegen we via Abu Dhabi terug naar Dusseldorf. Voor mijn gevoel ben ik echt al een eeuwigheid van huis, terwijl het eigenlijk maar vijf weken waren. Tijdens deze ‘twee werelden’ reis heb ik ontzettend veel gezien, gedaan en beleefd. Ik voel me echt verrijkt door kennis te hebben gemaakt met de Aziatische wereld. Eigenlijk is mijn reis niet bij twee werelden gebleven. Ieder land dat we hebben bezocht is zo anders dat ik eigenlijk een ‘vier werelden’ reis heb gemaakt. Het droge en rijke Dubai, het arme en pure Cambodja, het vriendelijke en toeristische Thailand en het meer moderne en groene Maleisie. Stuk voor stuk zijn het verschillende werelden. Voordat ik mijn ‘vier werelden’ blog afsluit eerst nog even een update van wat we de laatste dagen allemaal gedaan hebben.

Mijn vorige verslag eindigde ik met de aankondiging dat we zouden vertrekken naar Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. De eerste dag in Phnom Penh was meteen een heftige dag. We hebben namelijk een bezoek gebracht aan de Killing Fields en het Tuol Sleng Genocide museum. De Killing Fields liggen buiten het centrum van de hoofdstad. Tijdens het Rode Khmer regime (Onder leiding van Pol Pot) diende de Killing Fields als plek waar gevangen Cambodjanen werden vermoord en ‘begraven’. Begraven kun je het eigenlijk niet noemen. De lichamen werden in grote massagraven gegooid. Hierdoor bestaan de Killing Fields vandaag de dag uit kuilen. Door de regen komen er nog steeds tanden, botten en kledingstukken aan het oppervlak. Ongeloofelijk! Om iets te weten te komen over de Rode Khmer en Pol Pot raadt ik jullie aan te googlen. Het is namelijk te veel om dat in dit verslag allemaal uit te leggen. Het kwam er in ieder geval op neer dat een Cambodjaan om iets als het dragen van een bril of het spreken van een vreemde taal al werd opgepakt, verhoord, gemarteld en vermoord.

Op de Killing Fields was het muisstil en hing – zoals te verwachten – een kille en verdrietige sfeer. Met behulp van een audioset werden we door de velden geleidt en kregen we bij verschillende bomen, graven en gebouwen informatie in het Nederlands. Wat zijn daar nare en onmenselijke dingen gebeurd. Om stil van te worden. Ik vind het ongepast om al deze nare dingen in dit verslag te noemen, maar zal er thuis meer over vertellen. Na de Killing Fields hebben we een bezoek gebracht aan het Tuol Sleng Genocide museum in het centrum van Phnom Penh. In dit complex werden de slachtoffers gevangen gehouden, ondervraagd en gemarteld. Dit museum vond ik persoonlijk nog schokkender. We hebben de martelkamers, de martelvoorwerpen en -methoden en de cellen waar de gevangenen in verbleven gezien. Deze cellen waren zo’n 1 bij 2. Bizar! Wat het nog schokkender maakte was dat er kamers vol met portretfoto’s van de slachtoffers waren. Het waren er echt duizenden. Er waren zelfs foto’s van gemartelden te zien. Ik kan niet bevatten dat mensen elkaar zoeits kunnen aandoen....

Met de Killing Fields en het museum in ons achterhoofd hebben we de volgende dag Phnom Penh verkend. We zijn gestart bij de Central Market. Dit is een enorme markt met overdekte en niet overdekte delen. Wat was het hier weer warm! We hebben gelunched in een lokaal restaurantje. Het was heerlijk en eveneens erg goedkoop. Nog geen twee euro voor een bord rijst en een bord zoetzure kipfilet. Daarna hebben we een bezoek gebracht aan een tempel en heeft een Tuk Tuk ons naar het National Museum gebracht. We hadden alle drie weinig energie meer, dus we hebben enkel foto’s gemaakt van de buitenkant. Het gebouw alleen al was namelijk prachtig. We zijn daarna doorgelopen naar het koninklijke paleis. Alleen Ben is hier naar binnen gegaan. Anouk en ik waren namelijk verkeerd gekleed. Onze schouders en knien waren niet bedekt. We hadden daar helemaal niet aan gedacht! We hebben de dag afgesloten met een heerlijk diner op het dakterras van een restaurant in het centrum. Het uitzicht op de Mekong rivier was erg mooi. In dit restaurant zagen we eveneens een Gekko op de muur. Wat zijn deze hagedissen groot! Deze was wel 20 cm!

De volgende ochtend– op 9 mei – vertrokken we per bus terug naar Bangkok. Wat zat ik hier tegenop. Deze busrit zou namelijk 15 uur gaan duren! Gelukkig viel het allemaal mee. Ik heb tot aan de grens kunnen slapen. Helaas werden we daarna met z’n vieren op de achterbank van een minivan gepropt. Hier moesten we nog zo’n vijf uur in zitten. Eenmaal in het hotel in Bangkok aangekomen keken we onze ogen uit en werd de lange rit beloond. Een 4-sterren hotel met prachtige kamers en een groot zwembad. We hadden besloten de reis af te sluiten met een beetje luxe. Heerlijk! We hebben lekker uitgeslapen en de volgende dag hebben we Bangkok verkend. We hebben een bezoek gebracht aan het koninklijke paleis. Wat een mooie gebouwen! De tempels om het eigenlijke paleis vond ik het mooiste. Overal is goud en glinstering te zien. De kledingvoorschriften voor een bezoek aan het paleis zijn erg streng. Deze keer waren het niet Anouk en ik, maar was het Ben die niet aan de kledingvoorschriften voldeed. Hij had een t-shirt met korte mouwen en een broek tot over de knie aan, maar dit was niet genoeg. Het moest een lange broek tot op de enkels zijn. Gelukkig kon deze gratis worden geleend. Anouk en ik zagen een paar toeristen bij een kleding kraampje staan die dit blijkbaar niet wisten. Zij wilden namelijk speciaal kleding gaan kopen. We attendeerden hen er dan ook op dat de kledingstukken gratis te leen waren bij de ingang van het koninklijke paleis. Dit hadden we beter niet kunnen doen. Het Thaise vrouwtje van het kraampje snauwde Anouk ontzettend af en vroeg haar bij haar kraam weg te gaan. We hadden haar bussiness verpest. Ergens had het Thaise vrouwtje wel gelijk, maar we hadden er gewoonweg niet aan gedacht!

Het grappige was dat ik in het koninklijke paleis een meisje zag dat sprekend leek op een klasgenoot. Net nadat ik dat tegen Ben en Anouk had verteld draaide het meisje zich om en bleek ze het te zijn. We zijn die dag verder gegaan met haar en haar vriendin en hebben na het koninklijke paleis ook nog een bezoek gebracht aan de tempel Wat Pho. Hier bevindt zich een enorm groot en goud beeld van een liggende buddha. We waren trouwens nog bijna om de tuin geleid door een Tuk Tuk chauffeur. Hij vertelde ons dat deze tempel pas om 17.00 uur open zou gaan vanwege een ceremonie. Dit bleek helemaal niet zo te zijn. De tempel zou juist sluiten om die tijd! Hij wilde ons gewoon een ritje met de Tuk Tuk naar een verder gelegen tempel aansmeren. We hebben de dag afgesloten op Khao San Road: de backpackers straat van Bangkok. Hier zijn allerlei winkeltjes, stalletjes, terassjes en restaurantjes te vinden. Heel toevallig kwamen we hier nog meer klasgenoten tegen. We hebben gezellig wat gegeten en gedronken en zijn toen terug naar het hotel gegaan. We waren erg moe. De hitte is echt slopend.

De laatste volle dag zijn we naar de traditionele Dumnoen Saduak floating market geweest en naar de brug over de rivier Kwai. Bij de floating market zijn we in een langwerpig houten bootje gestapt. De bestuurder van het bootje roeide ons door de smalle en drukke kanaaltjes. Langs de kanaaltjes bevinden zich allemaal winkeltjes. Indien je er wat wilde kopen moest je naar de bestuurder seinen en deze vaarde je er vervolgens heen. Winkelen en afdingen op het water. Erg grappig! Bovendien verkochten de Thai bijvoorbeeld fruitsoorten en andere gerechten op het water in hun eigen bootje. Wat een handel! Daarna heeft een minivan ons naar Kanchanaburi gebracht. Hier bevindt zich de rivier Kwai met daarover een historische brug. Over deze brug ligt namelijk een gedeelte van de beroemde Birma spoorlijn die ook wel de ‘dodenspoorlijn’ wordt genoemd. In de Tweede Wereldoorlog werden velen krijgsgevangenen door de Japanners gedwongen tot de aanleg van deze spoorlijn die Thailand en Birma (Myanmar) met elkaar verbindt. Deze dwangarbeiders hebben zich letterlijk dood moeten werken. Ook als zij ziek waren of om andere redenen te zwak om te kunnen werken moesten zij werken. Vaak met de dood als gevolg. Het gedeelte van de brug met de ronde bogen is nog authentiek. Het vierkante gedeelte is nieuwer. Tijdens de oorlog is de brug namelijk gebombardeerd waardoor dit deel weer opnieuw is gebouwd. Desondanks vond ik de brug erg mooi en natuurlijk erg bijzonder.

Die avond wilden we onze reis afsluiten met een diner op Khao San Road. Helaas kon dit niet doorgaan. De taxichauffeur vertelde ons namelijk dat er op dat moment rellen en demonstraties op of nabij Khao San Road waren. Alleen deze avond hebben we iets van de rellen en demonstraties meegekregen. We zagen een gebaricadeerd gedeelte in de stad en er reden eveneens veel meer polities en ambulances met zwaailichten aan.

Zoals ik al zei komt mijn ‘vier werelden’ reis vandaag ten einde. Morgenavond zit ik alweer aan de Hollandse aardappelen! Ergens ben ik blij dat ik weer terug ga naar al het bekende, maar ik zal Azie zeker gaan missen. Vooral de vriendelijke mensen zal ik niet vergeten! Ik kijk er erg naar uit om een volgende reis naar een ander werelddeel te maken. Ik ben benieuwd wat ik weer van een ander werelddeel zal vinden. Ik hoop van ieder werelddeel iets te kunnen zien. Deze reis is in ieder geval een geweldige start voor mijn reis toekomst! Ook wil ik jullie nog bedanken voor de leuke reacties op mijn verslagen. Ik las ze iedere keer met veel plezier!

Op naar het volgende werelddeel!